Bekasik
(Lymnocryptes minimus)
rodzina: bekasowate
19-23 cm Najmniejszy naszych bekasów, wyraźnie mniejszy od kszyka, z krótszym dziobem i ogonem. Ubarwienie złożone z barw brunatnych, czarnych i żółtych jest tak doskonale maskujące, że ptak może być niezauważalny nawet z bliskiej odległości. Od innych bekasów różni się czarnozielonymi pasami na grzbiecie i podwójną beżową brwią. Skryty i trudny do obserwacji ale niepłochliwy, gdyż polegając na swym maskującym ubarwieniu pozwala zbliżyć się na niewielką odległość.
Rodzina
bekasowate
Opis
19-23 cm Najmniejszy naszych bekasów, wyraźnie mniejszy od kszyka, z krótszym dziobem i ogonem. Ubarwienie złożone z barw brunatnych, czarnych i żółtych jest tak doskonale maskujące, że ptak może być niezauważalny nawet z bliskiej odległości. Od innych bekasów różni się czarnozielonymi pasami na grzbiecie i podwójną beżową brwią. Skryty i trudny do obserwacji ale niepłochliwy, gdyż polegając na swym maskującym ubarwieniu pozwala zbliżyć się na niewielką odległość.
Rozmieszczenie
Gatunek północny. W kraju gniazdowanie stwierdzono tylko na Bagnach Biebrzańskich
Występowanie
Unika otwartego terenu, zatrzymuje się na wilgotnych łąkach lub wśród niskiej roślinności szuwarowej na różnego typu akwenach
Siedliska
mokradła i bagna, stawy hodowlane, jeziora
Liczebność
Skrajnie nielicznie lęgowy
Gniazdo
Zagłębienie w ziemi pod osłoną roślinności
Lęg
3-4 oliwkowe lub brązowe, ciemno nakrapiane jaja. Wysiadywanie ok. 24 dni.
Pokarm
Owady i ich larwy oraz inne bezkręgowce wodne i nasiona roślin
Wędrówki
Wędrowny. Przelot wiosenny (IV-V), a jesienny (VIII-XI), nieliczne ptaki próbują u nas zimować
Status ochronny i zagrożenia
Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako krytycznie zagrożony z powodu skrajnie nielicznej populacji położonej na skraju zasięgu gatunku
Wskazówki obserwacyjne
Wybitnie skryty tryb życia utrudnia jego obserwację, najłatwiejszy do wykrycia poprzez „wydeptywanie” w terenie, gdy zrywa się spod stóp