Biegus arktyczny
(Calidris melanotos)

Rodzina

bekasowate

Opis

Długość ciała: 19–23 cm
Większy od biegusa zmiennego, o krępej sylwetce z małą głową i średniej długości, lekko zakrzywionym dziobem. Cechą charakterystyczną jest gęsto kreskowana szyja i pierś, ostro ograniczona od białego brzucha. Na grzbiecie biały wzór w kształcie litery V. Nogi oraz nasada dzioba oliwkowe.

Rozmieszczenie

Gatunek północnoamerykański i wschodniosyberyjski, rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Gniazduje w tundrze na terenach arktycznych, na przelotach zatrzymuje się nad różnego typu wodami

Siedliska

jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane, wydmy i plaże

Liczebność

Stwierdzony ponad 50 razy

Gniazdo

Ukryte wśród traw i turzyc

Lęg

4 jaja. Wysiadywanie 21–23 dni. Młode osiągają lotność po ok. 21 dniach

Pokarm

Owady i pająki, pierścienice, mięczaki, skorupiaki, także glony i nasiona

Wędrówki

Wędrowny. Notowany od IV do X, znacznie częstszy podczas migracji jesiennej niż wiosennej

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do rozpoznania dla niedoświadczonego obserwatora, jak wszystkie biegusy