Biegus mały
(Calidris temminckii)

Rodzina

bekasowate

Opis

Długość ciała: 14–16 cm
Mały biegus o krępej sylwetce i krótkich, oliwkowych nogach. W szacie godowej wierzch ciała szarobrązowawy z pasem czarnych, rudawo obrzeżonych piór na barkówkach. W szacie spoczynkowej, wierzch, głowa i pierś szarobrunatne, spód biały. U młodych wierzch z łuskowanym rysunkiem. We wszystkich szatach boki ogona białe.

Rozmieszczenie

Gatunek północny, regularnie, choć nielicznie przelatujący przez teren całego kraju

Występowanie

Gniazduje na otwartych terenach arktycznych, w ujściach rzek i nad fiordami, ale także na terenach podgórskich, na przelotach zatrzymuje się nad różnego typu wodami

Siedliska

jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane, brzegi rzek i wyspy w nurcie, wydmy i plaże

Liczebność

Nigdy nie tworzy dużych stad, zwykle widywany pojedynczo lub w małych stadach

Gniazdo

Umieszczone na otwartym terenie lub niskiej roślinności, wyścielone źdźbłami i liśćmi

Lęg

4 oliwkowe lub beżowe, brązowo nakrapiane jaja. Odbywa dwa lęgi w sezonie będące pod opieką jednego z rodziców. Wysiadywanie 21–22 dni. Młode osiągają lotność po 15–18 dniach

Pokarm

Owady i ich larwy, pierścienice, skorupiaki, drobne mięczaki

Wędrówki

Wędrowny. Przelot wiosenny: IV–V, przelot jesienny: VII–X

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do rozpoznania dla niedoświadczonego obserwatora, jak wszystkie biegusy