Biegus płowy
(Tryngites subruficollis)

Rodzina

bekasowate

Opis

Długość ciała: 18–20 cm
Wielkością zbliżony do biegusa zmiennego, ale sylwetka najbardziej podobna do malego bataliona. Ma małą krągłą głowę na smukłej szyi i krępe ciało. Ubarwienie wierzchu brunatne z łuskowanym wzorem. Głowa i spód ciała żółtobeżowe z plamkowaniem tylko po bokach piersi. W locie wierzch ciała bez rysunku na skrzydłach i ogonie, spód skrzydeł w większości biały. Dziób krótki, nogi żółtooliwkowe.

Rozmieszczenie

Gatunek północnoamerykański, bardzo rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Gniazduje w otwartej tundrze, gdzie preferuje suchsza miejsca a unika bagien, na przelotach zatrzymuje się nad różnego typu wodami, a także na terenach trawiastych z dala od wody

Siedliska

jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane, wydmy i plaże

Liczebność

Stwierdzony w kraju 17 razy, głównie jesienią

Gniazdo

Umieszczone wśród traw lub porostów zwykle w pobliżu strumienia, wyścielone porostami i źdźbłami

Lęg

4 jaja. Wysiadywanie 23–25 dni. Młode osiągają lotność po 18–20 dniach

Pokarm

Głównie chrząszcze i muchówki oraz ich larwy i poczwarki, a także pająki i skorupiaki oraz nasiona

Wędrówki

Wędrowny. Notowany wyjątkowo wiosną i częściej od VII do X

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do rozpoznania dla niedoświadczonego obserwatora, jak wszystkie biegusy