Czapla złotawa
(Bubulcus ibis)

Rodzina

czaplowate

Opis

Długość ciała: 45–52 cm
Niewielka czapla o krępej sylwetce ze stosunkowo krótkim dziobem i nogami. W szacie godowej wierzch głowy, pierś i grzbiet pomarańczowe, a dziób i nogi czerwonawe. Poza okresem lęgowym cała biała. Często przebywa w luźnych grupach z dala od wody, na łąkach i pastwiskach, chętnie w pobliżu pasącego się bydła.

Rozmieszczenie

Gatunek południowy, bardzo rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Mniej związana z wodami niż inne czaple, żeruje na łąkach, pastwiskach, zaoranych polach uprawnych, ale także w pobliżu wody

Siedliska

mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane, łąki

Liczebność

Stwierdzony 8 razy

Gniazdo

Gniazduje kolonijnie, umieszcza gniazda na drzewach, krzewach lub w trzcinowiskach, budując je z gałązek i trzciny

Lęg

4–5 białawe jaja z niebieskawym odcieniem. Wysiadywanie 22–26 dni. Młode osiągają samodzielność po ok. 30 dniach

Pokarm

Głównie owady zbierane na lądzie lub w płytkiej wodzie

Wędrówki

Osiadła, częściowo wędrowna. Notowana od IV do VIII

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Możliwa do pomylenia z czaplą nadobną