Gęś krótkodzioba
(Anser brachyrhynchus)

Rodzina

kaczkowate

Opis

Długość ciała: 64–76 cm Bardzo podobna do gęsi zbożowej, od której jest nieco mniejsza, różni się krótszą szyją i bardziej krągłą głową z krótkim, czarnym dziobem z niewielką różową plamką przed paznokciem. Ma bardziej popielaty grzbiet i pokrywy skrzydłowe kontrastujące z ciemnymi lotkami. Szary ogon jest szeroko biało obwiedziony. Nogi różowe.

Rozmieszczenie

Gatunek tundrowy, pojawiający się w całym kraju, choć częściej w jego zachodniej części

Występowanie

Żeruje za dnia na otwartych polach i łąkach, a nocuje na dużych zbiornikach wodnych

Siedliska

pola uprawne, łąki, jeziora, stawy hodowlane, mokradła i bagna

Liczebność

Pojawia się pojedynczo lub w małych grupkach w stadach innych gęsi. W ostatnich latach liczba spotkań znacznie wzrosła, prawdopodobnie z powodu lepszej wykrywalności tego trudno rozpoznawalnego gatunku

Gniazdo

Umieszczone na brzegach, skarpach lub skalnych klifach w pobliżu wody, zbudowane z traw, turzyc i puchu

Lęg

3–6 białawych, stopniowo brązowiejących jaj. Wysiadywanie 26–27 dni. Oboje rodzice opiekują się młodymi, które osiągają lotność w wieku ok. 55 dni

Pokarm

Roślinny, w okresie pozalęgowym głównie trawy, oziminy, pozostałości kukurydzy itp.

Wędrówki

Wędrowna. Przelot jesienny: X–XII, przelot wiosenny: III–IV, bardzo nielicznie zimuje

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Bardzo trudna do odróżnienia i trudna do zauważenia w stadach gęsi zbożowych