Głuszec
(Tetrao urogallus)

rodzina

głuszcowate

opis

Długość ciała samca: 80-110 cm, samicy: 58-68 cm

Samiec jest o 1/3 większy od samicy i osiąga rozmiary dużej gęsi. Samiec ubarwiony w różnych odcieniach brunatnych, szarych i czarnych z białymi plamami po bokach ciała i u nasady skrzydeł. Ogon dość długi, zaokrąglony. Dziób żółtawy. Wokół oka czerwona nabrzmiewająca, czerwona skóra. Samica pręgowana brunatno, rdzawo i płowo z rdzawą plamą na piersi.

Głuszce odbywają od marca do maja jedne z najbardziej efektownych godów spośród naszych ptaków. Tokujące w ustronnych miejscach koguty roztaczają wachlarzowato ogon, opuszczają skrzydła i unoszą głowę wydając serię dźwięków trwającą kilka sekund złożoną z 4 faz: klapania, trelowania, korkowania i szlifowania. Poza okresem kojarzenia samce pędzą samotniczy tryb życia, a samice tworzą grupy rodzinne.

Populacja głuszca drastycznie zmniejszyła swą liczebność w ostatnich latach.

miejsca

Zasiedla 4 izolowane rejony kraju: Puszcze Augustowską, Knyszyńską i Białowieską, na Lubelszczyźnie: Puszcze Solską, Lasy Strzeleckie i Janowskie, Karpaty Zachodnie oraz Sudety Zachodnie i Bory Dolnośląskie

siedlisko

Rozległe i zwarte kompleksy borów i lasów mieszanych z dobrze rozwiniętym podszytem i runem

liczebność

Skrajnie nieliczny ptak lęgowy; populacja oceniana ostatnio na 550-750 osobników

gniazdo

Zagłębienie w ziemi między kępami traw, wyściółka z traw, liści i mchu

lęg

6-11 kremowobeżowych, szaro i brązowawo nakrapianych jaj. Wysiadywanie 26-28 dni wyłącznie przez samicę, która wodzi pisklęta. Młode zaczynają latać w wieku 2-3 tygodni

pokarm

Roślinny: liście, pędy, owoce; zimą zjadają głównie igliwie sosny, świerka i jodły

wędrówki

Ptak osiadły

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako gatunek skrajnie zagrożony wyginięciem i w Dyrektywie ptasiej; zagrożony zmianami siedliskowymi w lasach (wyrąb starych drzewostanów, rozdrobnienie zwartych kompleksów, wprowadzanie monokultur leśnych) oraz niepokojeniem i kłusownictwem