Mewa żółtonoga
(Larus fuscus)

Rodzina

mewy

Opis

Długość ciała: 48–56 cm
Nieco mniejsza i smuklejsza od mewy srebrzystej, a wyraźnie mniejsza i delikatniejsza od podobnie ubarwionej mewy siodłatej. Odcień koloru płaszcza dorosłych ptaków jest zmienny w zależności od formy geograficznej. Ptaki gniazdujące nad Bałtykiem mają płaszcz czarniawy, osobniki zachodnioskandynawskie są szaroczarniawe, a ptaki brytyjskie łupkowoszare. Nogi i dziób intensywnie żółte. Młode ptaki ogólnie ciemniej ubarwione niż młode mewy srebrzyste, z bardziej odgraniczonym paskiem na ogonie.

Rozmieszczenie

W kraju odnotowano tylko kilka przypadków lęgów, m.in. na Wiśle i jez. Gardno oraz pod Świnoujściem. W okresie przelotów pojawia się w całym kraju, choć najliczniej w Zatoce Gdańskiej i na wschodzie

Występowanie

Gniazduje na wybrzeżach morskich i wysepkach na morzu i jeziorach

Siedliska

morskie wody przybrzeżne, jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane

Liczebność

W kraju gniazduje do 5 par, w okresie migracji wiosennej na wschodzie przelatuje w stadach po kilkadziesiąt ptaków, a po okresie lęgowym największe koncentracje występują w Zatoce Gdańskiej

Gniazdo

Kopiec z wodorostów i trawy umieszczony na ziemi lub półce skalnej, pod osłoną roślinności lub bez

Lęg

3 oliwkowe lub brązowawe, brunatno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 24–27 dni. Młode osiągają lotność po 30–40 dniach

Pokarm

Wszystkożerna, pokarm zwierzęcy, roślinny i odpadki

Wędrówki

Wędrowna. Przelot wiosenny: III–V, przelot jesienny: VII–XI, bardzo nielicznie zimuje

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudna do odróżnienia od innych dużych mew, zwłaszcza w szatach młodocianych