Orlik grubodzioby
(Aquila clanga)

Rodzina

jastrzębiowate

Opis

Długość ciała: 62-74 cm. Nieco większy i masywniejszy od podobnego orlika krzykliwego. Sylwetka o szerokich skrzydłach i krótkim ogonie. Ubarwienie ciemniejsze od orlika krzykliwego, ciemnobrunatne, może wydawać się wręcz czarne. Pokrywy podskrzydłowe zwykle ciemniejsze od lotek. Młode ptaki mają biało zakończone pokrywy skrzydłowe tworząc kilka rzędów kroplowatych plamek.

Rozmieszczenie

Regularnie gniazduje tylko na Bagnach Biebrzańskich, ale lęgi pojedynczych par są możliwe w innych rejonach wschodniej Polski

Występowanie

Podmokłe lasy liściaste sąsiadujące z terenami bagiennymi

Siedliska

olsy, łęgi, mokradła i bagna

Liczebność

Skrajnie nieliczny ptak lęgowy, krajowa populacja szacowana na 15-20 par

Gniazdo

W koronie drzewa, zbudowane z gałęzi i patyków, wysłane trawą i ozdobione zielonymi gałązkami

Lęg

2 białawe i brunatno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 42-44 dni. Młode uzyskują samodzielność po 60-65 dniach.

Pokarm

Różne kręgowce, owady, a także padlina. Zdobycz chwytana na ziemi lub w locie

Wędrówki

Wędrowny. Przylot III-IV, odlot IX-X, wyjątkowo pojedyncze ptaki zimują

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej i w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako krytycznie zagrożony z powodu skrajnie niewielkiej populacji i przez zmiany środowiskowe spowodowane osuszaniem terenów podmokłych

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do odróżnienia od orlika krzykliwego