Rodzina
perkozy
Opis
30-36 cm
Średniej wielkości perkoz o krępej sylwetce z płaskim wierzchem głowy. Ubarwienie godowe podobne do zausznika ale szyja rdzawobrązowa, a obfite pęki piór na bokach wierzchu głowy pomarańczowe. Dziób czarny, prosty. W szacie spoczynkowej biało-czarny, a cechą odróżniającą go od zausznika jest czarna czapeczka ostro odgraniczona od białych policzków.
Rozmieszczenie
Gatunek północny. W Polsce stwierdzono tylko kilka przypadków lęgów pojedynczych par na Podlasiu
Występowanie
Wybrzeża morskie i płytkie zbiorniki wodne: naturalne jeziora, stawy rybne, zbiorniki zaporowe, a także rzeki
Siedliska
jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane, wybrzeża morskie
Liczebność
Bardzo nielicznie przelotny, zwykle pojedynczo lub w małych grupkach, znacznie częstszy na wybrzeżu niż w głębi lądu
Gniazdo
Gniazdo to płaska platforma z butwiejącej roślinności wodnej na skraju szuwarów
Lęg
4–5 białawych jaj zmieniających stopniowo barwę do brązowawej. Wysiadywanie 22–24 dni. Pisklęta opuszczają gniazdo zaraz po wykluciu i rodzice wożą je na grzbietach. Młode uzyskują samodzielność w wieku ok. 6-7 tygodni
Pokarm
Głównie różne wodne bezkręgowce i ich larwy oraz małe rybki
Wędrówki
Wędrowny. Liczniejszy na przelotach jesiennych w X-XI, znacznie rzadszy w IV-V. Zimuje nielicznie na wodach przybrzeżnych Bałtyku i sporadycznie w głębi lądu
Status ochronny i zagrożenia
Ptak chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej, zagrożony wymarciem w kraju ze względu na występowanie na skraju zasięgu gatunku
Wskazówki obserwacyjne
Trudny do rozpoznania w szacie spoczynkowej, gdy przypomina znacznie pospolitszego zausznika
