Puchacz
(Bubo bubo)

rodzina

puszczykowate

opis

Długość ciała: 60-78 cm

Nasza największa sowa. Sylwetka siedzącego ptaka masywna z dużą głową, długimi „uszami” z piór i krótkim ogonem. W locie skrzydła szerokie i zaokraglone. Ubarwienie płowobrązowe, brunatno plamkowane z wierzchu i grubo kreskowane od spodu. Duże pomarańczowe oczy. Nogi mocne, opierzone z potężnymi pazurami.

Wiosną odzywa się bardzo donośnym, niskim „u-hu”. Prowadzi głównie nocny tryb życia, choć czasem bywa aktywny także w dzień. Jest jednym z najgroźniejszych drapieżników, który potrafi polować na inne sowy oraz ptaki i ssaki drapieżne.

miejsca

Zasiedla głównie Karpaty i Sudety, a także północ kraju: środkowe i zachodnie Pomorze i Mazury oraz Lubelszczyznę

siedlisko

Zasiedla urozmaicone tereny: w górach stare drzewostany iglaste i liściaste ze skałami i urwiskami (np. w kamieniołomach), a na nizinach preferuje stare lasy w pobliżu łąk, bagien i innych terenów otwartych

liczebność

Skrajnie nieliczny ptak lęgowy; ok. 270 par

gniazdo

Na półce skalnej, w gnieździe innego ptaka (np. myszołowa, bociana czarnego), lub na ziemi pod wykrotem czy między korzeniami drzewa. Gniazdo stanowi płytkie zagłębienie wyścielone wypluwkami i resztkami ofiar

lęg

2-3 (1-4) białych jaj składanych w odstępach 2-3 dniowych. Wysiadywanie trwa 32-37 dni, a pisklęta klują się nierównocześnie. Karmione przez oboje rodziców w wieku 4-5 tygodni opuszczają gniazdo, ale przez następnych kilka tygodni przebywają w pobliżu

pokarm

Urozmaicony pokarm zwierzęcy, przede wszystkim średniej wielkości ssaki i ptaki

wędrówki

Osiadły

ochrona

Gatunek chroniony; wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako bliski zagrożenia, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożony wycinaniem starodrzewi i niepokojeniem w ostojach (np. przez turystykę górską)