Płatkonóg płaskodzioby
(Phalaropus fulicarius)

Rodzina

bekasowate

Opis

Długość ciała: 20–22 cm
Bardzo podobny wielkością i sylwetką do płatkonoga szydłodziobego. W szacie godowej cały spód kasztanowatobrązowy, na głowie czarna czapeczka i białe policzki, wierzch ciała z łuskowanym rysunkiem utworzonym przez płowe obrzeżenia piór. W szacie spoczynkowej bardzo podobny do płatkonoga szydłodziobego, od którego różni się krótkimi, oliwkowymi nogami i płaskim dziobem z oliwkowa nasadą. Ubarwienie popielate z czarniawą maseczką na głowie. Bardziej związany ze środowiskiem morskim niż inne płatkonogi.

Rozmieszczenie

Gatunek arktyczny, rzadko zalatujący na teren kraju

Występowanie

Na lęgowiskach występuje na wybrzeżach morskich, na przelotach nad różnego typu wodami

Siedliska

jeziora, mokradła i bagna, stawy hodowlane, morskie wody przybrzeżne, wydmy i plaże

Liczebność

Stwierdzony 55 razy

Gniazdo

W płytkim zagłębieniu wśród skąpej roślinności w pobliżu wody, wyścielone materiałem roślinnym

Lęg

4 oliwkowobeżowe, brunatno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 18–20 dni. Młode osiągają lotność po 16–18 dniach

Pokarm

Różne bezkręgowce, głównie morskie, zbierane z powierzchni wody, w porze lęgowej także nasiona

Wędrówki

Wędrowny. Bardzo rzadki na przelotach wiosennych (V–VI), częstszy na przelotach jesiennych (VIII–XI), wyjątkowo notowany zimą (XII–I)

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudny do odróżnienia od płatkonoga szydłodziobego w szacie innej niż godowa