Rodzina
rybitwy
Opis
30-38 cm
Bardzo podobna do rybitwy rzecznej. Siedzący ptak ma krótsze nogi, bardziej zaokrągloną głowę i cały ciemnoczerwony dziób a końce sterówek wystają poza końce skrzydeł. W locie wierzch skrzydeł i cały spód ciała są jasnopopielate, tylko pod czarną czapeczką zaznacza się biały pas. Lotki I rzędu zakończone wąskim czarnym paskiem.
Rozmieszczenie
Gatunek północny silnie związany z wybrzeżem. W kraju sporadycznie gniazduje na Zatoce Gdańskiej i nad jeziorami przymorskimi
Występowanie
Gniazduje na piaszczystych wyspach morskich utworzonych w ujściach rzek
Siedliska
wydmy i plaże, jeziora
Liczebność
Skrajnie nielicznie i nieregularnie lęgowa (do kilkunastu par), nieregularnie przelotna na wybrzeżu w małych grupach, wyjątkowo notowana w głębi lądu
Gniazdo
Zagłębienie prawie bez wyściółki na otwartym terenie
Lęg
1-3 oliwkowe lub beżowe, zmiennie nakrapiane jaja. Wysiadywanie 20-24 dni. Młode uzyskują lotność po ok. 21-24 dniach
Pokarm
Niewielkie ryby morskie i skorupiaki chwytane podczas nurkowania z lotu
Wędrówki
Wędrowna. Przelot wiosenny (IV-V) i jesienny (VII-X) mało obfite
Status ochronny i zagrożenia
Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej i w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako krytycznie zagrożony, z powodu występowania na skraju zasięgu gatunku
Wskazówki obserwacyjne
Trudna do odróżnienia od rybitwy rzecznej, rozpoznanie wymaga zauważenia zestawu cech diagnostycznych
