Rybitwa wielkodzioba
(Hydroprogne caspia)

Rodzina

rybitwy

Opis

Długość ciała: 48–55 cm
Największa z rybitw, większa od mewy pospolitej, o masywnej sylwetce z dużym, grubym, czerwonym dziobem. Na głowie czarna czapka z krótkim czubem. Płaszcz popielaty, skrajne lotki z wierzchu ciemnoszare, a od spodu czarniawe.

Rozmieszczenie

W naszym kraju tylko raz stwierdzony jako lęgowy, regularnie, choć nielicznie przelatujący wzdłuż wybrzeża i przez wnętrze kraju

Występowanie

Gniazduje na wysepkach morskich i nad śródlądowymi jeziorami wśród stepów i półpustyń

Siedliska

morskie wody przybrzeżne, jeziora, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane

Liczebność

Zwykle widywana pojedynczo lub w małych grupkach, na wybrzeżu liczniejsza wiosną a w głębi lądu jesienią

Gniazdo

Płytki dołek na piasku, żwirze lub kamieniach, prawie bez wyściółki

Lęg

1–3 kremowych lub beżowych, drobno nakrapianych jaj. Wysiadywanie 20–22 dni. Młode osiągają lotność po 30–35 dniach

Pokarm

Głównie ryby, a także bezkręgowce

Wędrówki

Wędrowna. Przelot wiosenny: IV–V, przelot jesienny: VII–IX

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej

Wskazówki obserwacyjne

Łatwa do rozpoznania dzięki swej wielkości