rodzina
sokołowate
opis
Długość ciała: 36-48 cm. Większy od pustułki o bardziej zwartej budowie, krótszym ogonie i szerszych u nasady a zaostrzonych na końcach skrzydłach. Wierzch ciała stalowoszary, spód gęsto prążkowany. Na głowie czarny kaptur z szerokimi wąsami na policzkach. Sokół wędrowny należy do najlepszych łowców. Potrafi schwytać ptaka w locie pikując na niego z dużej odległości i przechwycić ofiarę w powietrzu zanim spadnie na ziemię. Gatunek ten niemal zniknął z naszego kraju, a obecnie populacja powoli odradza się zasilana ptakami wyhodowanymi w niewoli.
miejsca
Gniazduje na zaledwie kilku stanowiskach
siedlisko
Rozległe stare lasy, skaliste góry, kamieniołomy, miasta
liczebność
Skrajnie nieliczny ptak lęgowy
gniazdo
Zajmuje gniazdo innego ptaka, gniazduje na półce skalnej lub w niszy na budynku
lęg
3-4 żółtawe lub beżowe, ciemno plamkowane jaja. Wysiadywanie: 29-32 dni. Młode opuszczają gniazdo po 35-42 dniach
pokarm
Głównie ptaki, aż do wielkości czapli
wędrówki
Wędro
wny. Przylot: III-IV, odlot: IX-XI. Bardzo nielicznie zimuje w kraju
ochrona
Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako skrajnie zagrożony wyginięciem, i w Dyrektywie ptasiej
linki
http://www2.gazeta.pl/edukacja/1,28378,1024804.html - strona o sokole wędrownym Adama Wajraka
