Wydrzyk wielki
(Stercorarius skua)

Rodzina

wydrzyki

Opis

Długość ciała: 50–58 cm
Największy naszych wydrzyków, wielkością zbliżony do mewy srebrzystej, ale o masywniejszej sylwetce, szerszych skrzydłach i krótszym ogonie. Ubarwienie brunatne z dużymi rozjaśnieniami u nasady lotek pierwszorzędowych widocznymi z obu stron skrzydeł. Młode ciemniejsze z mniej wyrazistymi plamami na skrzydłach.

Rozmieszczenie

Gatunek atlantycki, rzadko zalatujący na nasze wybrzeża i bardzo rzadko zalatujący w głąb kraju

Występowanie

Gniazduje na skalistych wysepkach i nadmorskich torfowiskach, a po okresie lęgowym przebywa na otwartym morzu

Siedliska

morskie wody przybrzeżne, jeziora

Liczebność

Stwierdzony ok. 35 razy, głównie na wybrzeżu Bałtyku

Gniazdo

Gniazduje w luźnych koloniach, gniazdo w płytkim dołku wyścielonym trawami

Lęg

2 brązowe, oliwkowe lub szare, brunatno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 28–32 dni. Młode osiągają lotność po 40–50 dniach

Pokarm

Urozmaicony pokarm zwierzęcy: chwyta ryby i zjada odpadki rybackie oraz padlinę, zabija żywe ptaki morskie, zwłaszcza mewy trójpalczaste i maskonury, rabuje gniazda zjadając jaja i pisklęta

Wędrówki

Wędrowny. Notowany niemal we wszystkich miesiącach ze szczytem we IX

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Łatwy do rozpoznania po ciemnym ubarwieniu i wielkości