Dubelt
(Gallinago media)

rodzina

bekasowate

opis

Długość ciała: 27-31 cm

Nieco większy od kszyka, o masywniejszej sylwetce. Również ubarwienie bardzo podobne do niego, ale cały brzuch pręgowany, a na pokrywach skrzydłowych zaznaczone dwa wyraźne, białe paski. W locie ogon z rdzawym środkiem i białymi bokami. Dziób długi, mocny.

Dubelty odbywają wiosną grupowe toki, podczas których puszą upierzenie, roztaczają ogon i skrzydła oraz co chwila podskakują wydając przy tym klekotające i świszczące głosy.

miejsca

Największe lęgowiska znajdują się na Bagnach Biebrzańskich, a mniejsze nad Narwią, Bugiem, Wartą oraz na Lubelszczyźnie

siedlisko

Bagna, mokradła, wilgotne łąki, turzycowiska, torfowiska w naturalnych dolinach rzecznych

liczebność

Bardzo nieliczny ptak lęgowy; 700-800 tokujących samców

gniazdo

Umiejscowione na suchszym fragmencie gruntu wśród bagien, wśród niskiej roślinności, słabo ukryte; wyściółka z traw

lęg

4 oliwkowe, czarno nakrapiane jaja. Wysiadywanie 24-28 dni. Młode uzyskują lotność po ok. 5 tygodniach

pokarm

Drobne bezkręgowce (owady i ich larwy, dżdżownice, ślimaki) wydobywane z podłoża lub zbierane z powierzchni, a także nasiona

wędrówki

Wędrowny. Przylot: IV-V, odlot: VII-X

ochrona

Gatunek chroniony, wymieniony w Polskiej czerwonej księdze zwierząt jako narażony na wyginięcie, i w Dyrektywie ptasiej; zagrożony zanikiem siedlisk lęgowych spowodowanym osuszaniem łąk i ich zarastaniem po zaprzestaniu wypasu