Drzewostany iglaste strefy umiarkowanej rosnące na ubogich glebach. Jest to najbardziej rozpowszechniony typ drzewostanów w naszym kraju pochodzących ze sztucznych nasadzeń.. Są to lasy ważne gospodarczo i dlatego podlegające ciągłym zabiegom hodowlanym zmieniającym strukturę drzewostanu i skład runa. Na niżu Polski dominują bory sosnowe a w górach bory świerkowe W zależności od uwilgotnienia bory dzielimy na:
suche
świeże
wilgotne
bagienne.
Suche bory chrobotkowe rosnące na najuboższych glebach piaszczystych charakteryzują się brakiem podszytu i skąpym runem, w którym rosną mchy, porosty, wrzos, borówki brusznice i trawy.
Młode bory w wieku 20-40 lat nazywane drągowinami, cechuje duże zwarcie rosnących drzew, brak podszytu, a warstwa zielna runa jest słabo wykształcona.
Bory z domieszką drzew liściastych nazywamy borami mieszanymi.
Najczęściej spotykany w kraju jest bór mieszany świeży, w którego drzewostanie dominuje sosna lub świerk z domieszką dębu, buka, grabu, lipy, brzozy. W podszycie występuje jarzębina, leszczyna, jałowiec, kruszyna. Runo jest obfite z paprociami, mchami i wysokimi trawami, borówkami, poziomkami, konwalijką dwulistną. Na najbardziej wilgotnym podłożu, często na obrzeżach torfowisk rosną bory bagienne. Bory zamieszkują liczne gatunki ptaków śpiewających, dzięcioły, leśne kuraki, sowy i ptaki drapieżne.
Najcenniejsze dla ptaków są dojrzałe drzewostany iglaste, dlatego głównym zagrożeniem jest wycinanie starodrzewi, a zwłaszcza zręby zupełne. Szczególnie niekorzystne jest usuwanie starych dziuplastych drzew oraz melioracje, które doprowadziły do zaniku zwłaszcza borów bagiennych i przesuszenia wielu innych drzewostanów. Obecnie w leśnictwie dąży się do przebudowy monokultur sosnowych poprzez wzbogacanie drzewostanów o drzewa liściaste, rezygnuje się ze zrębów zupełnych i pozostawia stare drzewa o niskiej jakości drewna.
