Kazarka rdzawa
(Tadorna ferruginea)

Rodzina

kaczkowate

Opis

Długość ciała: 58–70 cm
Ptak o posturze pośredniej pomiędzy gęsią i kaczką. Ubarwienie rdzawobrązowe z jaśniejszą kremoworudawą głową. W locie widoczne białe pokrywy nad– i podskrzydłowe skontrastowane z czarnymi lotkami. Samiec w szacie godowej ma czarną obrożę na szyi. Dziób i nogi czarne. Większość ptaków spotykanych w naszym kraju pochodzi z niewoli lub dotyczy zdziczałych osobników.

Rozmieszczenie

Spotykana w całym kraju, ale pochodzenie większości ptaków jest nieznane, wiele z nich to prawdopodobnie uciekinierzy z niewoli, tak jak para lęgowa na kościele we Wrocławiu w latach 1988–1990

Występowanie

Różnego typu wody śródlądowe: jeziora, stawy hodowlane, zbiorniki zaporowe i duże rzeki oraz wybrzeże Bałtyku

Siedliska

jeziora, stawy hodowlane, morskie wody przybrzeżne

Liczebność

Obserwowana corocznie, ale bardzo nielicznie, zwykle pojedynczo, rzadziej w małych grupach

Gniazdo

Położone na lądzie w pobliżu wody, w norze lub jamie ziemnej oraz we wnękach skalnych lub budynków, w postaci zagłębienia wyścielonego trawami i puchem

Lęg

6–12 białych, lekko połyskujących jaj. Wysiadywanie 28–29 dni. Para opiekuje się młodymi, które osiągają lotność po ok. 55 dniach

Pokarm

Wszystkożerna, ale przeważa pokarm roślinny

Wędrówki

Wędrowna. Pojawia się od III do XI, ze szczytem w miesiącach letnich

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej

Wskazówki obserwacyjne

Łatwa do rozpoznania