Mewa romańska
(Larus michahellis)

Rodzina

mewy

Opis

Długość ciała: 52–58 cm
Bardzo podobna do mewy srebrzystej i białogłowej. Odcień płaszcza dorosłych ptaków nieco ciemniejszy niż u obu pozostałych gatunków. Dziób masywniejszy z wyraźnym podcięciem żuchwy i większą czerwoną plamką przed końcem. Na końcach skrzydeł więcej czerni i mniejsze białe plamki na końcach lotek. Nogi jaskrawo żółte.

Rozmieszczenie

Gatunek śródziemnomorski, sporadycznie gniazdujący na południu kraju

Występowanie

Gniazduje kolonijnie na nadmorskich klifach, na skalistych wysepkach oraz nadmorskich bagnach

Siedliska

jeziora, brzegi rzek i wyspy w nurcie, mokradła i bagna, starorzecza, stawy hodowlane

Liczebność

W kraju gniazdują tylko pojedyncze pary w koloniach mew białogłowych, nieliczna w okresie przelotów

Gniazdo

Płaski kopiec z roślinności umieszczony na ziemi lub półce skalnej

Lęg

2–3 oliwkowych brunatno nakrapianych jaj. Wysiadywanie 27–31 dni. Młode osiągają lotność po 35–40 dniach

Pokarm

Wszystkożerna, pokarm zwierzęcy, roślinny i odpadki

Wędrówki

Wędrowna. Okresy pojawów słabo rozpoznane, prawdopodobnie notowana przez cały rok

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Trudna do odróżnienia od mewy srebrzystej