Żwirowiec łąkowy
(Glareola pratincola)

Rodzina

żwirowcowate

Opis

Długość ciała: 24–28 cm
Ptak o pokoju i wielkości rybitwy z długimi, smukłymi skrzydłami i głęboko rozwidlonym ogonem. Wierzch ciała i pierś szarobrunatne, gardło kremowopłowe obwiedzione czarną półobrożą. Dziób krótki, drobny, z czerwoną nasadą. Ważnymi cechami diagnostycznymi odróżniającymi go od żwirowca stepowego są rdzawobrązowe pokrywy podskrzydłowe i podbarkówki oraz biały pasek na końcach lotek drugorzędowych.

Rozmieszczenie

Gatunek południowy, rzadko zalatujący na teren całego kraju

Występowanie

Zamieszkuje rozległe, otwarte tereny z niską roślinnością w pobliżu zbiorników wodnych i terenów podmokłych, także nadmorskich

Siedliska

mokradła i bagna, łąki, starorzecza, stawy hodowlane

Liczebność

Stwierdzony 9 razy

Gniazdo

Płytki dołek prawie bez wyściółki, na gołej ziemi lub wśród skąpej roślinności, zwykle w pobliżu wody

Lęg

2–4 kremowych, brunatno nakrapianych jaj. Wysiadywanie 17–19 dni. Młode osiągają lotność po 25–30 dniach

Pokarm

Owady, głównie chrząszcze, pasikoniki, szarańcza, świerszcze, zwykle chwytane w locie

Wędrówki

Wędrowny. Notowany w IV–V i VIII

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony, wymieniony w Dyrektywie ptasiej

Wskazówki obserwacyjne

Łatwy do pomylenia ze żwirowcem stepowym