Pasterz
(Sturnus roseus)

Rodzina

szpakowate

Opis

Długość ciała: 19–22 cm
Wielkości naszego szpaka, ale o większej głowie z powodu krótkiego czuba. W szacie godowej głowa i szyja, skrzydła i ogon czarne. Grzbiet, pierś i brzuch różowe. Młode podobne do młodych szpaków, ale beżowe w odcieniu z ciemniejszymi skrzydłami, których pióra mają białawe obrzeżenia. Kantarek jasny a dziób krótszy i grubszy, żółty z ciemniejszym końcem. Gniazduje kolonijnie i prowadzi nomadyczny tryb życia, dokonując nalotów na tereny wcześniej niezasiedlane.

Rozmieszczenie

Gatunek południowy, bardzo rzadko zalatujący do naszego kraju

Występowanie

Występuje na otwartych terenach stepowych i rolniczych

Siedliska

pola uprawne, łąki

Liczebność

Notowany sporadycznie, zwykle pojedynczo ze stadami szpaków, w czasie nalotów pojawia się w większych grupkach po ok. 20 ptaków

Gniazdo

Umiejscowione w różnego typu otworach między kamieniami i skałami, w ścianach i mostach, pod dachami itp., niezbyt starannie zbudowane z gałązek i traw, wyścielone drobnymi trawkami i piórami

Lęg

3–6 niebieskawych jaj. Wysiadywanie ok. 15 dni. Młode opuszczają gniazdo po 28–35 dniach

Pokarm

Owady, szczególnie pasikoniki i szarańczaki, także jagody, owoce i nasiona

Wędrówki

Wędrowny. Zalatuje głównie w V–VI, czasem także w VII–VIII

Status ochronny i zagrożenia

Gatunek chroniony

Wskazówki obserwacyjne

Dorosłe ptaki łatwo rozpoznawalne, ale młode łatwe do pomylenia z młodymi szpakami